سقف عرشه فولادی

سقف عرشه فولادی

Blog Article

اجرای این نوع سقف با دیگر سقف‌ها تفاوت دارد به این دلیل که سقف عرشه فولادی با استفاده از آرماتوربندی و بتن‌ریزی بر روی ورق‌های فولادی اجرا می‌گردد.

در این مرحله به چیدن ورق‌های گالوانیزه روی دهانه‌های تیرهای نگهدارنده پرداخته می‌شود. حمل این ورق‌ها به دلیل وزن کم با دستگاه‌های کوچک قابل انجام است.

بتن ریزی آخرین مرحله از اجرای سقف عرشه فولادی می باشد. بتن مورد نیاز برای یک متر مربع سقف عرشه فولادی به صورت تقریبی ۰٫۱۱ متر مکعب می باشد که ۱۱% از هزینه کل تهیه و اجرای سقف عرشه فولادی را شامل می شود.

پوشش آکوستیک طبق استاندارد انجام شده و دارای رتبه ضریب کاهش نویز است.

هنگام استفاده از عرشه فولادی باید موارد زیادی از جمله نگهداری، بارهای اعمال شده، مسائل اقتصادی، احتمال خوردگی و عوامل موثر بر کیفیت سقف نهایی را در نظر گرفت.

مرحله بعد که در واقع ثابت کردن ورق ها توسط جوش موضعی و یا پرچ صورت میگیرد در واقع از جابجایی ورق ها در محل های نصب و حوادث احتمالی جلوگیری میکند.پس از انجام این مرحله باید برشگیر ها(گلمیخ) روی تیر های اصلی نصب شوند(اگر در مورد گلمیخ می خواهید اطلاعاتی کسب کنید مقاله گلمیخ چیست؟ را مطالعه نمایید).

این ساختار یک ورق فولادی گالوانیزه دائمی برای دال بتنی ریخته شده روی کف است و بعد از بتن ریزی هم در جای خود باقی می‌ماند.

مزیت دوم هم نسبت مقاومت به وزن است. از ویژگی مهم مقاومت فولاد برای عملکرد مناسب این سیستم برای تحمل بارهای مختلف استفاده می‌شود و وزن سبک آن نیز باعث می‌شود تا حمل آن آسان بوده و وزن نهایی سازه کاهش یابد.

تنها مشکل این است که به دلیل هزینه تولید بالا، همه تولیدکنندگان عرشه توانایی تولید چنین پروفیل‌هایی را ندارند.

این فاصله در تیرهای فرعی نیز با توجه به نوع شبکه میلگردی، ارتفاع ورق و عمق تیر بر اساس فرمول زیر محاسبه می شود.

قیمت سقف عرشه فولادی همیشه در سقف عرشه فولادی نوسان است و به‌علت پرکاربرد بودن آن یکی از موارد قابل توجه و پیگیری فعالان ساخت‌و‌ساز است.

به‌صرفه‌بودن در زمینه هزینه‌های مواد و نصب، زمان، هزینه‌های چرخه عمر و عملکرد کلی

این سقف معمولا بر روی تیر آهن سوار می‌شود و سکوی بادوامی را برای به کارگیری مواد مختلف در سقف نظیر بتن معمولی یا سبک، عایق‌ها و عضوهای ضد آب فراهم می‌کند.

طراحان با کمک ورق‌‎های عرشه فولادی می‌توانند فضاها را طوری طراحی کنند که به‌جای قرارگرفتن در یک سازه ثابت، فضاهای متنوع‌تری را برنامه‌ریزی کنند. به‌این‌ترتیب در هزینه‌های ساخت‌وساز صرفه‌جویی می‌کنند.